4/1
پس از اولین مقاله از سری مقالات مربوط به تکنولوژی سیسکو ACI با عنوان معرفی و بررسی جامع تکنولوژی Cisco ACI، در ادامه به تشریح جریانهای ترافیکی در زیرساخت تکنولوژی سیسکو ACI خواهیم پرداخت.
رایگان
در بخش اول از سری مقالات مربوط به تکنولوژی سیسکو ACI، به معرفی و بررسی جامع تکنولوژی Cisco ACI در دیتاسنترهای نسل جدید پرداختیم و مشخص شد که چرا استفاده از تکنولوژی Cisco ACI در دیتاسنترها میتواند تحولی بزرگ در عملکرد دیتاسنتر ایجاد کند.
در این مقاله به تشریح جریانهای ترافیکی در زیرساخت تکنولوژی سیسکو ACI خواهیم پرداخت. پیش از آن لازم است برخی از مفاهیمی که در ارسال داده مورد استفاده قرار میگیرد را پیش از پرداختن به مباحث مربوط به تکنولوژی Cisco ACI تشریح کنیم.
VXLAN یک پروتکل لایه دو است که امکان پیادهسازی بروی زیرساخت لایه سه را دارد. این پروتکل با استفاده از یک آیدی یا تگ به طول 24 بیت امکان ایجاد 16 میلیون سگمنت (Segment) را فراهم میکند که در مقایسه با VLAN ظرفیت بیشتری را در اختیار قرار میدهد. در نهایت سگمنت ایجاد شده توسط پروتکل VXLAN همانند VLAN یک دامنه Broadcast ایزوله را ایجاد میکند. با توجه به پیادهسازی این پروتکل بروی بستر لایه سه، نیازی به استفاده از پروتکل Spanning Tree جهت جلوگیری از ایجاد Loop نیست، که این امر موجب افزایش کارایی این پروتکل شده است.
در شکل زیر هدر بسته VXLAN قابل مشاهده است:
مطابق شکل بالا، فریم اصلی مجدد توسط پروتکل VXLAN کپسوله خواهد شد، VXLAN Header دارای 8 بایت است که در آن فیلدهای مختلفی وجود دارد. مهمترین آن VNID است که طول آن 24 بیت بوده و تگ VXLAN در آن مشخص خواهد شد. سایر فیلدهای موجود نیز توسط تکنولوژی Cisco ACI مورد استفاده قرار میگیرند که میتوان بطور مثال به موارد زیر اشاره کرد:
با توجه به موارد اشاره شده، بصورت خلاصه میتوان گفت VIND امکان مشخص شدن VRF و Bridge Domain را فراهم میکند و سپس توسط Source Group امکان مشخص شدن EPG مورد نظر فراهم خواهد شد.
تمامی سوئیچها در تکنولوژی ACI به عنوان یک VTEP در نظر گرفته میشوند. هر یک از VTEPها وظیفه ارسال داده از سمت کاربر نهایی (End User) به سمت مقصد را به عهده دارند.
هر VTEP دارای دو مدل اینترفیس ارتباطی است:
همچنین مطابق شکل زیر عملیات کپسولهسازی نیز توسط VTEP صورت میگیرد. به اینصورت که هر VTEP دارای جدولی شبیه به جدول MAC Address بوده که نمایشدهنده محل Endpoint مورد نظر است و با تصمیمگیری در خصوص ارسال بسته با توجه به اطلاعات داخل این جدول صورت خواهد گرفت.
مطابق شکل زیر بصورت کلی سه مدل جدول برای ارسال داده وجود دارد. دو عدد از آنها بروی سوئیچهای Leaf ایجاد میشوند، یکی برای هاستهای موجود بروی خود سوئیچ که بصورت خودکار توسط سوئیچ ایجاد شده و دیگری جدول هاستهای خارجی که در صورت نیاز به ارتباطات با سوئیچ دیگر بصورت موردی برای هر هاست ایجاد خواهد شد.
جدول دیگری نیز بروی سوئیچهای Spine قرار دارد که به جدول Proxy شناخته میشود. هر سوئیچ Leaf پس از شناسایی تمامی Endpointهای خود، گزارشی به سوئیچ Spine ارسال میکند، در نتیجه در جدول Proxy موجود در سوئیچهای Spine تمامی اطلاعات مربوط به Endpointها وجود خواهد داشت.
در سوئیچهای Leaf یا همان VTEP کاربران نهایی یا Endpoint ها در دو دسته Local Endpoint و Remote Endpoint وجود دارند که جریان ارسال ترافیک برای هر گروه بررسی خواهد شد.
سه سناریوی اصلی در ارسال داده بشرح زیر است که در ادامه به تشریح هریک از آنها خواهیم پرداخت:
در این حالت پس از دریافت بسته و بررسی جدول Local Station Table پورت خروجی متصل به Endpoint مورد نظر را یافته و ارسال داده مطابق شکل فوق صورت خواهد گرفت.
سوئیچ Leaf به منظور یافتن محل قرارگیری Endpoint مقصد میتواند از دو روش مختلف استفاده کند:
نظرات کاربران: